SVHA JO11-1 kampioen in de 2e klasse tegen concurrent AWC
Poehhh, wat een seizoen. Het is even wat langer geleden dan normaal maar we zijn jullie niet vergeten. Onze trouwe lezers en fanatiek volgers van de onder 11 van SVHA.
Na de bekerfinale winst stond er nog een toetje op het programma. Namelijk de kampioenswedstrijd tegen AWC uit Wijchen. Voor wie denkt dat de ongeslagen koploper van de 2e klasse dit wel even doet tegen AWC heeft het mis. AWC kan namelijk in deze confrontatie ook nog kampioen worden en zal tot op het bot gemotiveerd zijn voor een goed resultaat. AWC liet nauwelijks steken vallen dit jaar en zag alleen nummer 2 DVOL te sterk zijn in een onderlinge strijd.
Nog voor de wedstrijd begint op het hoofdveld van deze mooie club uit Wijchen krijgen wij al de felicitaties vanuit het AWC kamp. Ze feliciteren ons met de bekerwinst en al met het behaalde kampioenschap. Het is namelijk bij de onder 11 (E pupillen) zo dat het doelsaldo niet telt en dat we ongeacht de uitslag officieel kampioen zijn. Voor de wedstrijd samen met DVOL waarbij dus AWC als 3e ploeg bij kan komen. Wij willen er echter niks van weten en we willen graag alleen kampioen worden, want kampioen wordt je alleen en niet met zijn 3e. Hoe spijtig ook voor de jongens van AWC maar wij willen de perfecte afsluiting.
Als ik onze voorbereiding op deze wedstrijd heel kritisch bekijk en onder een vergrootglas leg dan moet ik stellen dat we niet scherp zijn. We zijn ontspannen, veel te ontspannen. De enorme druk die er tijdens de bekerfinale nog op stond, de spanning en wil om te winnen was bij alles en iedereen te merken. In deze voorbereiding op het kampioenschap voelt het anders. We zijn gewoon te ontspannen…
Als de wedstrijd begint is het direct, goed te merken dat AWC ons heeft bekeken voor deze wedstrijd. Zoals de vriendelijke trainer van AWC al aangaf heeft hij het strijdplan klaar staan na de wedstrijd tegen OSC. De mannen uit Wijchen spelen in een aangepaste opstelling en spelen eigenlijk met 3 voorste en 3 achterste. Veelal worden we vast gezet achterin en is het opbouwen nauwelijks mogelijk. De lange bal verliezen we iedere keer en eigenlijk ieder duel op het veld is voor AWC.
Toch worden de mannen van AWC nauwelijks echt gevaarlijk omdat aanvoerder Jay Daniel weer een fantastische wedstrijd staat te spelen. De jonge aanvoerder lijkt de laatste weken echt voorop te gaan en neemt zijn ploeg in moeilijke momenten echt bij de hand. Veelal maken we de laatste passing van AWC onschadelijk met een terugspeelbal. Een terugspeelbal die we op onze beurt weer veel te snel kwijt zijn.
AWC is echt veel en veel beter in de gehele eerste helft. Het krijgt veel mogelijkheden maar weet dit nauwelijks om te zetten in echte kansen. Iets wat de leiding van AWC zichtbaar zorgen baat. In dit soort wedstrijden moet je de kansen afdwingen en daar lijkt AWC een beetje tegenaan te boksen met onze stugge defensie. Verbazend genoeg is de eerste grote kans van de wedstrijd voor SVHA. Zo een 8 minuten voor rust komt een afgeslagen corner bij Bart Winnemuller die zijn bal vrij mag inschieten maar verwoestend hard, rakelings over schiet.
Slechts een minuut later is daar AWC. Eigenlijk met een soort gelijke kans alleen dan uit een voorzet. De jonge AWC pupil haalt aan en schiet in de verre hoek raak tot vreugde van heel veel AWC supporters. Een verdiende voorsprong en een koploper die wankelt. Dit zou niet meer fout kunnen gaan.
Als AWC dan vlak voor rust nog een grote kans krijgt maar Stijn van Bergen zien redden dan lijkt alles wat AWC ademt zich al een beetje rijk te rekenen. De koploper blijkt helemaal niet zo een goede ploeg te zijn en er moet gewoon van gewonnen worden vandaag. Het is rust.
In de rust wordt trainer Roy Kuiper boos op zijn jongens. Veelal kiest de trainer voor een andere aanpak in de rust als het niet loopt, maar vandaag is de trainer boos. Het zorgt voor 18 oogjes die aandachtig kijken wat de trainer te zeggen heeft. De groep is zichtbaar geraakt en krijgt de keuze voorgelegd: “Of we stoppen nu met voetballen en schrijven 3-0 op, of we gaan gewoon is laten zien waarom wij de koploper zijn en bekerwinnaar zijn. We laten ons gewoon op ons kop zitten door een tegenstander die niet perse veel beter is maar veel liever wil winnen, dus wat gaan we doen? Anders stoppen we er nu mee”
Uiteraard maakt de jonge groep de enige juiste keuze en dat is vol gas er voor gaan. Dat verschil merk je al bij minuut 1 na de rust. Het is niet dat we nu AWC weg voetballen maar we winnen meer duels, we worden beter en we hebben langer de bal. We komen eindelijk wat in ons spel en zo gretig als AWC de eerste helft was raakt het toch een beetje onder de indruk, of verrast van de transformatie in de 2e helft van SVHA.
Het blijkt de wedstrijd van de spaarzame kansen voor beide ploegen. Het typeert eigenlijk dat beide ploegen gewoon heel erg aan elkaar gewaagd zijn en als je wilt scoren gewoon van goede huizen moet komen. SVHA wordt gevaarlijk via Lev van Hulst terwijl de eerste grote kans van de 2e helft voor AWC is maar de bal verdwijnt naast.
Hoe verder de wedstrijd vordert, des te meer lijkt SVHA in de wedstrijd te komen. We worden steeds beter en leven naar die gelijkmaker toe. We zoeken gretig en vinden hem, via wie anders dan onder 11 topscorer Bart. De AWC coach had goed opgelet en had de hele wedstrijd 2 mandekkers over voor onze spits. Daarbij was de scheidsrechter van Wijchen goed geïnformeerd over de fysieke kracht en deden ze er alles aan om het Bart zo moeilijk mogelijk te maken, toch scoort de jonge spits opnieuw. Terwijl Bart de bal aan neemt en naar de verre hoek lijkt te krullen, verrast hij iedereen en schiet hard en strak in de korte hoek. 1-1, we worden gek!!
Alles en iedereen dat AWC een warm hart toe draagt zal het met me oneens zijn, maar toen de gelijkmaker viel heb ik nooit meer het idee gehad dat we dit uit handen gingen geven. AWC probeerde het nog moedig maar de beslissing lijkt een minuut voor tijd opnieuw voor Bart te zijn, de spits ontsnapt aan de verdediging en gaat 1 op 1 met de AWC goallie. Die komt goed en snel van zijn lijn af maar Bart stift prachtig over de keeper heen, helaas treft Bart net de lat en gaat de beslissing niet door.
We vechten en strijden als leeuwen verder. Het is het seizoen van ons allemaal. En ondanks dat ik zonder twijfel dit seizoen vaker een Bart heb benoemd dan een Isa, dat ik vaker een Jay in het zonnetje zette dan Raoul of dat Lev het middenveld domineerde en Dries niet benoemde. Onze Tim met alle aandacht (mede) vanwege zijn transfer naar NEC en daarin de man met de actie aan de rechterkant Mart minder benoemde. Het maakt allemaal niks uit. Het doet er niet toe, we hebben er allemaal als een collectief aan gewerkt. En zo ook tussen al dat geweld van onze voetballers door natuurlijk ook onze keeper Stijn, laten we die niet vergeten. We trekken hem met ze alle over de streep, worden samen kampioen en zijn samen beker winnaar. We barsten uit in vreugde terwijl het grote verdriet opnieuw bij onze tegenstander ontstaat, ditmaal is dat AWC.
Ik ben een trots trainer. Wij zijn een trotse staf. Het hele jaar werken we aan een spel opvatting en proberen we de spelers kwalitatief beter te maken. Proberen we het talent dat in hun zit naar boven te krijgen en proberen we een team te vormen van deze toppers.
We speelde een goede 3e klasse maar niet dominerend, we werden geen kampioen en eindigde de eerste seizoens helft zelf in tranen. We begonnen na de winterstop moeilijk. Tegen hele goede tegenstanders, zelfs uit de 1e klasse. We verloren, likte onze wonden en werden wel eens boos op elkaar. We deelde elkaar wel eens een schop uit. Weigerde de bal naar iemand af te spelen of vonden die trainer maar weer een eikel met die stomme oefeningen van hem.
Maar het was allemaal voor een fantastische 2e seizoenshelft. Waar we het bekersucces verder tot een mooi einde brachten. De competitie waar we een klasse hoger, ongeslagen kampioen werden ondanks de 2 eerste klassers die er bij in zaten. We mogen dan ook alleen maar heel erg trots zijn op onszelf en concluderen dat we het maximale uit onszelf hebben gehaald.
Op naar volgend jaar, waar wij met een groot deel van deze groep mee mogen naar het grote veld. Daar zullen we weer nieuwe stappen moeten gaan maken. Daar tellen deze resultaten niet meer en ondanks dat het wel lekker is om op zak te hebben, zullen we gewoon weer op 0 beginnen. We moeten leren omgaan met een groter veld, goal, meer mensen en natuurlijk buitenspel. We moeten positioneel weer nieuwe dingen leren maar we hebben de beste voorbereiding gehad die we ons konden wensen.
Eén ga ik sowieso minder zien volgend jaar, behalve dat hij mijn buurjongen is zal ik hem voorlopig (en dat hoop ik dan oprecht) niet meer in het SVHA shirt zien. Tim gaat ons verlaten en maakt zoals jullie weten de transfer naar NEC. We kunnen Tim alleen maar heel veel succes en de belofte maken dat we volgend jaar nog eens komen kijken!
Verder hoop ik jullie allemaal weer volgend jaar te zien. Ik hoop alle jongens mee te mogen nemen naar de onder 13. Zelfs die te vroeg die overstap zouden moeten maken. Ik hoop iedereen mee te nemen, ja zelfs jullie. De lezers, de ouders, vrienden en familie. De toeschouwers en de enorme beleving die jullie dit jaar getoond hebben.
Allemaal bedankt voor dit fantastische seizoen. Voor mij als trainer het mooiste seizoen wat ik heb kunnen mee maken tot nu toe. Daar zijn we allemaal onderdeel van geweest. Bedankt!