De teller blijft lopen voor SVHA Vrouwen 1
Wedstrijd AD’69 – SVHA.
Om 10.15 uur vertrekken de dames met twee busjes naar Aalten. Het was mooi voetbalweer met 22 graden en het gras heel kort gemaaid.
12.00 uur: de wedstrijd gaat beginnen.
Al na vier minuten keken wij tegen een achterstand aan van 2-0. Wat gebeurt hier dan en dan ook nog een goedgekeurd buitenspel doelpunt 3-0? Wij kwamen even terug in de wedstrijd: 3-1 door Ellen, maar na een snelle omschakeling viel de 4-1. Ik dacht, wat gebeurt hier dan?
Rust.
In de pauze iedereen wakker gemaakt en de tweede helft is er voor ons geen vuiltje aan de lucht en we hebben een paar kleine aanpassingen gedaan. Weer 3-1-3-1-3 gaan spelen; ons vertrouwde spel, maar ook vaak te weinig spelers in de verdediging. Merel moet het veld verlaten (i.v.m. de luchtwegen). Kaylee nam haar plaats in.
De tweede helft vol presse voetbal spelen en veel druk zetten op de tegenpartij. Pas in de 52ste minuut kwam weer Ellen voor de keeper te staan. Deze kans moet je haar niet geven: 4-2. Na de 59ste minuut was het weer de hardwerkende Ellen die vaak naar de grond getrokken werd, maar bleef op de been: 4-3. Veerle speelde ook weer ouderwets goed in de verdediging.
De kopjes van de tegenpartij gingen hangen en van ons omhoog. Wij waren dan ook op zoek naar de verdiende gelijkmaker; een corner op rechts en die neemt altijd ons linksbenige Tekla: wat een mooie corner. Iedereen bukte en viel in één keer binnen: 4-4. De vreugde kon niet op.
Maar er zat nog meer in. Na vele schoten op de goal was het Joelle die de 4-5 aan tekende in de 80ste minuut; geweldig feest. Nog steeds hadden de dames er geen genoeg van, want de goed spelende Froukje tikte de verlossende 4-6 erin. Nadat Joëlle was vervangen, wegens een grove overtreding, kwam voor het eerst Britt in het veld om de eerste minuten te maken in de Vrouwen 1. Na een mooi genomen corner van Ellen kopte Britt de bal in het doel.
Eindstand: 4-7.
Wat hebben de vrouwen de tweede helft gevochten om een mooi resultaat neer te zetten. Harry had beloofd na die wedstijden met 10 doelpunten te trakteren bij de Mac: Harry bedankt.
In de bus terug was het heel rustig en geen gezang. Alleen maar slapen. Ze hebben alles gegeven. Ik ben trots op jullie. Een tweede plek in de competitie .